Γεννηθείσα το 1973, μεγάλωσα στη μικρή πόλη Landau / Pf στη Γερμανία, κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία. Μαζί με τρεις μικρότερους αδελφούς, μαζί με τα παιδιά από το ίδρυμα για παιδιά με ειδικές ανάγκες που ο πατέρας μου διαχειριζόταν, μέσα σε καλοκαιρινές κατασκηνώσεις, κάτι που σήμερα θα μπορούσατε να αποκαλέσετε «συμπεριληπτική πολιτιστική εκπαίδευση». Περνώντας πολύ χρόνο στο δάσος του Palatinate , με φίλους, με τη μακρόχρονη αφοσίωσή μου σε μια οργάνωση νέων, και με ένα χαρτί στο οποίο διέγραφα τις μέρες, έως ότου τελικά θα μπορούσα να φύγω από εκεί! (Σοβαρολογώ. Θα μπορούσατε πραγματικά να το βρείτε πίσω από την πόρτα στο δωμάτιό μου!)

 

1992: μετά την αποφοίτησή μου από το λύκειο πήγα να μείνω στο Μόναχο, με την αταλάντευτη πρόθεση να μην δουλέψω ξανά τόσο σκληρά. Τρεις τσάντες, η αίσθηση ότι το Μόναχο ήταν κατάλληλο για μένα και μία αόριστη υπόσχεση για μία θέση ως ασκούμενης.

 

Μετά από ένα έτος πρακτικής άσκησης στην τηλεόραση (βοηθός κάμερας, τεχνολογία στούντιο, μοντάζ και γραφείο ειδήσεων) κατάλαβα τελικά ότι δεν ήμουν φτιαγμένη γι’ αυτό (το ίδιο ισχύει και σήμερα, εδώ και πολλά χρόνια δεν έχω καν τηλεόραση στο σπίτι μου).

 

Το 1993 ήταν η αρχή των σπουδών μου στο Πανεπιστήμιο LMU του Μονάχου: δραματικές σπουδές, γερμανικές σπουδές και ιστορία της τέχνης (ναι, ξέρω…).

 

Στο 3ο εξάμηνο προέκυψαν τα πρώτα μου έργα στον τομέα της πολιτιστικής εκπαίδευσης και βρήκα το ενδιαφέρον μου για το έργο της παιδαγωγικής του θεάτρου.

 

Αποφοίτηση M.A. 1998.

Λίγο πριν ολοκληρώσω τις σπουδές μου, ξεκίνησα τις διετείς παιδαγωγικές μου σπουδές με επίκεντρο την παιδαγωγική του θεάτρου και το εκπαιδευτικό παιχνίδι στο Πανεπιστήμιο LMU του Μονάχου, συμπεριλαμβανόμενης της πρακτικής εκπαίδευσης. 

 

2000/2001: Ακαδημαϊκό μάθημα "Βιωματική εκπαίδευση / Εκπαίδευση σε εξωτερικούς χώρους" στην Παιδαγωγική Ακαδημία στο Λιντς / Αυστρία με υπέροχους ανθρώπους και πολύτιμες εμπειρίες (φυσικά δεν εννοώ μόνο τις πέντε προτάσεις που έμαθα στη γλώσσα της Άνω Αυστρίας (εντάξει, και αυτές).

 

Κόλλησα στο Μόναχο. Εξαιτίας της αγάπης. Επίσης εξαιτίας των έργων, των δυνατοτήτων και των συναδέλφων. Κάποια στιγμή επίσης λόγω των φίλων, της κοινότητας της Λουθηρανικής εκκλησίας, της εγγύτητας στα βουνά.

 

Από τον Σεπτέμβριο του 2015 βρέθηκα ξανά στο Μόναχο, αυτή τη φορά από πεποίθηση. Μετά από αυτήν την πόλη, οι πολίτες του Μονάχου υποδέχτηκαν χιλιάδες ανθρώπους που έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και έκτοτε εξακολουθούν να δείχνουν αφοσίωση σε όλα τα επίπεδα. Από τότε έχω εμπλακεί σε διάφορα έργα και εγκαταστάσεις για πρόσφυγες στο Μόναχο, γνωρίζοντας ότι πρέπει να αγωνιστούμε για την επόμενη γενιά των κατατρεγμένων. Ολοκλήρωσα την εκπαίδευσή μου για να γίνω θεραπεύτρια τραύματος για παιδιά και εφήβους το φθινόπωρο του 2017.

 

Βρήκα τη Θεσσαλονίκη, ένα νέο σπίτι για μένα το φθινόπωρο του 2017, με όλες τις ιδέες, τις ικανότητες και τη χαρά που μοιράζομαι για τη δουλειά μου, αναγκασμένη επίσης να μάθω την τρίτη ξένη γλώσσα μου που έχει γίνει η καθημερινή μου γλώσσα.

 

Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου ήμουν αποφασισμένη να εργαστώ ως παιδαγωγός θεάτρου, ήταν το ένα σίγουρο πράγμα για μένα. Κι έκτοτε έρχομαι αντιμέτωπη με τα δύο βασικά ερωτήματα: «Και μπορεί κάποιος να ζήσει από αυτό;» (μάτια και στόματα ορθάνοιχτα, τονίζοντας το «από αυτό») και: «Θύμισέ μου, τι κάνεις για να βγάλεις τα προς το ζην;» (με έκφραση πανικού, γιατί «γιατρός», «καθηγήτρια λυκείου στα γερμανικά και στην ιστορία» ή «δασοφύλακας» θα ήταν τόσο πιο εύκολο με ένα απλό «αχά» ως απάντηση, το οποίο φυσικά δεν είναι αυτό που περιμένω.

 

Από το 1998 είμαι ελεύθερη επαγγελματίας ως πολιτιστική παιδαγωγός / εκπαιδευτικός. (Παρακαλώ μη με βάλετε να μιλήσω για τις οργανωτικές δεξιότητες, τις δεξιότητες γραφείου, την ανθεκτικότητα, τη δημιουργικότητα, την ευελιξία, τις δεξιότητες επικοινωνίας ή την κινητικότητα. Τα γνωρίζω όλα αυτά, τα έχω όλα. Είμαι όλα τα παραπάνω!).

Born in 1973, I grew up in the small town Landau/Pf. In Germany at the French borders with three younger brothers, with children from the home for children with special needs which my father used to manage, summer camps that today you might call "inclusive cultural education", spending a lot of time in the Palatinate forest, with friends in the park, with my long-term commitment to a youth organization and a paper on which I painted the days, until I could finally move away (All jokes aside. You really could find it behind the door to my room!)

 

1992: after graduating from high school I went on to live in Munich, with the firm intention of never working as hard again. Three bags and the feeling that Munich was suitable for me and the vague promise of a position as an intern.

 

One year of internships in television (camera assistant, studio technology, editing, and news desk) and I finally understood that I wasn't made for this (Still the same today, I haven’t owned a TV for ages.)

 

1993 was the beginning of my studies at the LMU University Munich: dramatic studies, German studies and art history (yeah, I know…)

 

From the 3rd Semester on I had my first projects in the field of cultural education and found my interest in the work of theater pedagogy.

 

Graduation M.A. 1998. 

Shortly before completing my studies I began my two-year pedagogy studies with the main focus on theater pedagogy and educational play at the LMU University Munich, accompanied by practical training.

 

2000/2001: Academic course "Experiential Education /Outdoor training" at the Pedagogical Academy in Linz/Austria with wonderful people and valuable experiences (of course I don't only mean the five sentences I learned in upper Austrian. Okay, those too.).

 

Got stuck in Munich. Because of love. Also because of the projects, possibilities and the colleagues. One day also due to the friends, the Lutheran church community, the proximity to the mountains.

 

From September 2015 I found myself once again in Munich, this time out of conviction. After this city, the citizens of Munich welcomed thousands of people who have left their homes the best way possible and still show commitment on all levels ever since. Since then I have been involved in various projects and accommodations for refugees in Munich, in the knowledge, that we have to strive for the next generation of the fugitives. Finished the training to become a trauma therapist for children and adolescents in autumn 2017.

 

Found Thessaloniki, a new home to me in autumn 2017 with all the ideas, competencies and joy, that I share for my work, forced also to learn my third foreign language which has become my everyday language.

 

Whilst studying I was determined to work as a theater pedagogue, of that I was sure, since then I have been confronted with the two main questions: "And can one live on that?" (Eyes and mouths wide open, emphasizing "on that") and: "Remind me. What do you do for a living?" (With expressions of panic, because "physician", "Teacher, high school for German and history" or "forester" would have been so much easier with a simple "Aha" in response, which of course is not what I am expecting.

 

Since 1998 I have been a freelancer as a cultural pedagogue/educator. (Please do not let us talk about organizational skills, office skills, resilience, creativity, flexibility, communication skills or mobility. I know all of them, I have all of them. I am all the above!).